Rzecz w tym, że ewentualna realizacja tego projektu skomplikowałaby co najmniej trzy niemieckie interesy: po pierwsze – podważyłaby niemiecką hegemonię w Europie, po drugie – zablokowałaby budowę IV Rzeszy i wreszcie umożliwiłaby krajom Europy Środkowej strząśnięcie z siebie pęt nałożonych przez niemiecki projekt Mitteleuropa z roku 1915, forsowany od 1 maja 2004 roku, kiedy to osiem krajów tego regionu zostało przyłączonych do Unii Europejskiej.
Nie można „wyjaśnić nieporozumień”, których tak naprawdę nie ma, więc misja premiera Mateusza Morawieckiego tak naprawdę może polegać tylko na ostrożnym i stopniowym wciąganiu na maszt białej flagi, którą na użytek wyznawców pana prezesa Jarosława Kaczyńskiego trzeba będzie przyozdabiać rozmaitymi kolorowymi wstążeczkami, żeby ta pstrokacizna przysłoniła bezwstydną białość – niezależnie od innych kosztów, których realizacja już się rozpoczęła w postaci m.in. przekazania przez pana wicepremiera Glińskiego 100 mln złotych na renowację żydowskiego cmentarza przy ulicy Okopowej w Warszawie.
To wszystko są rzeczy znane i w ogóle bym o nich nie wspominał, gdyby nie osobliwa wypowiedź pana prof. Zybertowicza o konieczności zbudowania Maszyny Bezpieczeństwa Narracyjnego, bez której „dobra zmiana” może się nawet „wykoleić”. Ta maszyna miałaby „neutralizować kłamstwa na temat Polski”. Problem nie polega nawet na tym, że takiej maszyny nie ma. Przeciwnie – pan prezes Jacek Kurski zbudował całkiem wydajną Maszynę Bezpieczeństwa Narracyjnego, która prezentuje znakomity wizerunek naszego nieszczęśliwego kraju. Problem polega na tym – na co zwrócił uwagę pan prof. Zybertowicz – że „informacje o sukcesach w polityce wewnętrznej nie przełamią zalewu fałszywych informacji na temat sytuacji w Polsce”.
