W związku z publikacją artykułu „Biurokratyczny rekord świata” (dostępny tutaj) przypominamy symboliczne dla absurdalności unijnych regulacji rozporządzenie regulujące… jakość bananów!
Według UE banany powinny być: zielone i niedojrzałe, w stanie nienaruszonym, twarde, niezepsute (wyklucza się produkt rozkładający się lub butwiejący w stopniu uniemożliwiającym jego spożycie), o nienaruszonej łodydze, bez zgięć, szkód wyrządzonych przez grzyby, z usuniętymi słupkami, wolny od złego ukształtowania lub nieprawidłowej krzywizny, w sposób rzeczywisty wolny od obtłuczenia. Dodatkowo kiście i grona (części kiści) powinny zawierać: dostateczną część korony o prawidłowym zabarwieniu (solidną i wolną od zarażenia grzybami), koronę uciętą w prawidłowy sposób (nie na skos i nierozdartą, bez fragmentów łodygi).
Rozwój fizyczny oraz stopień dojrzałości bananów powinien być na takim poziomie, aby umożliwić im: przetrzymanie transportu i wszelkie manipulowanie nimi oraz przybycie w stanie zadowalającym do miejsca przeznaczenia, w celu osiągnięcia właściwego stopnia dojrzałości. Banany zostały podzielone na trzy klasy jakości. Banany należące do najwyższej klasy powinny charakteryzować się jakością pierwszorzędną. Powinny mieć właściwości typowe dla odmiany i/lub dla typu handlowego. Poszczególne banany powinny być wolne od wad, z wyjątkiem niewielkich skaz powierzchniowych, nie pokrywających w sumie więcej niż 1 cm2 powierzchni banana i nie wpływających ujemnie na ogólny wygląd kiści lub grona, jego jakości, zachowania jakości czy sposobu, w jaki prezentuje się cała jednostka opakowaniowa.
Banany zakwalifikowane do pierwszej klasy powinny charakteryzować się dobrą jakością. Jednakże dopuszczalne są niewielkie skazy pojedynczych owoców pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na ogólny wygląd kiści czy gron, ich jakości, zachowania jakości czy sposobu, w jaki prezentuje się cała jednostka opakowaniowa: niewielkie wady dotyczące kształtu, niewielkie wady skórki spowodowane otarciem czy innymi niewielkimi skazami powierzchniowymi pokrywającymi w sumie nie więcej niż 2 cm2 powierzchni owocu. W żadnym wypadku wspomniane niewielkie wady nie mogą naruszać miąższu owocu.
W drugiej klasie jakości dopuszcza się następujące wady poszczególnych owoców pod warunkiem, że banany zachowują swoje niezbędne właściwości w odniesieniu do jakości, zachowania jakości oraz prezentacji: wady kształtu, wady skórki spowodowane zadraśnięciami, otarciem czy innymi czynnikami pod warunkiem, że całkowita powierzchnia, która jest nimi dotknięta, nie pokrywa więcej niż 4 cm2 powierzchni owocu. W żadnym wypadku wspomniane wady nie mogą naruszać miąższu owocu.
Rozporządzenie określa standardowe wymiary bananów. Sortowanie według wymiarów przeprowadzane jest na podstawie: długości jadalnej miazgi owocu, wyrażonej w centymetrach oraz mierzonej wzdłuż powierzchni wypukłej od końca kwiatostanu do podstawy szypułki oraz stopnia, tj. pomiaru w milimetrach, szerokości przekroju poprzecznego owocu pomiędzy powierzchniami bocznymi a środkiem, prostopadle do osi podłużnej. Do pomiaru wybiera się: owoc środkowy w zewnętrznym rzędzie kiści, owoc znajdujący się w sąsiedztwie przekroju dzielącego kiść, w rzędzie zewnętrznym grona.
Minimalna dopuszczalna długość wynosi 14 cm, a minimalny dopuszczalny stopień wynosi 27 mm. Tak: krzywizna banana nie może być mniejsza niż 27 mm. Wbrew szumowi informacyjnemu wywołanemu przez unijnych urzędników w 2008 roku (media bezkrytycznie powielały kłamliwy komunikat: „UE likwiduje normy jakościowe”) absurdalne przepisy w większości zostały utrzymane. Dotyczy to również bananów…