Korwin-Mikke: „Solidarność” to sojusznik będący wrogiem

REKLAMA

Gdy śp. Fryderyk II Wielki budował Sans-Souci, chciał usunąć młyn, który zajmował jakiś urokliwy kawałek rzeki. Ponieważ warunki młynarzowi nie odpowiadały, ten się nie zgodził. Gdy król zapowiedział, że go wywłaszczy, młynarz odparł hardo, patrząc Mu w oczy: „Są jeszcze sędziowie w Berlinie!”. Król Prus mówił po tym, iż jest dumny, że ma poddanych wierzących w Rechtsstaat.

Dziś nie ma poddanych – są już tylko „obywatele”. I jak ci nieszczęśnicy mają hardo spojrzeć w oczy Większości? Gdy dwóch dąży do tego samego, nie zawsze im jest ze sobą po drodze. Jak wiadomo, jestem zdecydowanym przeciwnikiem podniesienia wieku emerytalnego. I NSZZ „Solidarność” też nie chce do tego dopuścić. Podejmuje nawet konkretne działania pod hasłem „Zawalcz o swoją przyszłość”, dążąc do przeprowadzenia w tej sprawie referendum… ale dla mnie jest to sojusznik będący wrogiem. Wrogiem nie moim, lecz wrogiem cywilizacji.

REKLAMA

Bo jak ja chcę walczyć z podwyższaniem tego wieku? Jak człowiek cywilizowany – w imieniu zainteresowanych (jednej kobiety i jednego mężczyzny – wystarczy!) wystąpić do sądu. Jako związek zawodowy wystąpiłbym do Trybunału Konstytucyjnego, bo związki zawodowe mają do tego prawo. Hardo patrząc w oczy JE Donaldowi Tuskowi. Niestety, nie mieszkam w Poczdamie pod Berlinem, tylko w Józefowie pod Warszawą. I nie w II połowie XVIII wieku, lecz w resztówce przeklętego XX stulecia.

I z przerażeniem widzę, że rzekomo buntownicza „Solidarność” kontynuuje tradycje „buntowników” z 1981 roku, zawodzących niewolnicze songi: „Dlaczego nas przetrzymują, postulatów nie przyjmują? Czy nie widzą, ile to kosztuje nas?” Cały spec-numer „Tygodnika Solidarność” – poświęcony właśnie organizacji referendum w sprawie tej podwyżki – przepełniony jest takimi właśnie biadoleniami. P. Bogusława Czekańska, pracownica Huty „Krosno”: („To pomysł z księżyca”): „Ci, którzy go zgłaszają, powinni przyjechać i zobaczyć, jak wygląda praca w hucie szkła. U nas pracuje się naprawdę ciężko i w ciężkich, szkodliwych, warunkach. Moja praca – jestem sorterem-opękiwaczem – polega m.in. na oczyszczaniu wyrobów hutniczych, trafiających bezpośrednio od kolegów hutników, z fragmentów niepotrzebnych i odsortowaniu ich. Przez 8 godzin stoi się na nogach i nie w klimatyzowanym, miłym pomieszczeniu, lecz w warunkach często trudnych do wytrzymania, szkodliwych dla zdrowia, szczególnie dla płuc, oczu. W powietrzu unoszą się opiłki, jest ogromny hałas. Zimą jest gorąco, ale proszę sobie wyobrazić, jak jest latem, gdy na zewnątrz jest 25-30 st. C, a ja używam palników rozgrzanych do czerwoności. Mam 46 lat, pracuję od 29 lat, dotychczas miałam w perspektywie emeryturę za kilkanaście lat. Praca o te 5-7 lat dłużej na moim stanowisku – to niewykonalne. Chyba że ktoś ma końskie zdrowie i jest w stanie przetrzymać wszystko. Ja nie znam takich; jeśli znalazłby się ktoś taki, byłby to cud, pogratulowałabym mu”.

P. Ewa Sujecka, pracownica „Coca-Cola” HBC, Łódź: („Uderzenie w młodych”): „W tym wieku dwa lata to ogromna różnica. Ludzie w większości nie są na tyle sprawni, żeby pracować jeszcze dłużej. Tym bardziej że Polsce stan lecznictwa, służby zdrowa jest fatalny, nie ma profilaktyki. Emeryci i renciści, którzy chodzą i grzebią po koszach, zbierając butelki, puszki i makulaturę, nie robią tego dla przyjemności. Pracowali tyle lat, a teraz nie mogą związać końca z końcem, przeżyć, zapłacić za mieszkanie, wykupić leków, to dla Polski jeden wielki wstyd. Teraz brakuje pracy, a po wydłużeniu wieku emerytalnego będzie jej jeszcze mniej”.

P. Grażyna Żytkowska pracuje w sklepie („Czekają, aż wymrzemy”): „W moim sklepie robię prawie wszystko – dźwigam nieraz dziesiątki kilogramów, co nie jest obojętne dla kręgosłupa, wspinam się na metrowe drabinki, by ułożyć towar na półkach. Obsługa komputerowej kasy niszczy wzrok. Ale to nie wszystko – bardzo często kasjerki cierpią z powodu naderwanych ścięgien rąk. Nie wyobrażam sobie, bym mając 67 lat, pracowała tak samo ciężko jak teraz”.

P. Krzysztof Dymowski, elektryk w East West Spining, Łódź: („Nielogiczny i oburzający”): „Projekt przedłużenia wieku przejścia na emeryturę jest oburzający, nielogiczny, a argumenty, które przy tej okazji padają, są, moim zdaniem, zupełnie chybione. (…) W naszej firmie pracujemy na trzy zmiany, w bardzo wyniszczającym systemie czterobrygadowym. Trudno sobie wyobrazić, żeby praca w takich warunkach trwała jeszcze dłużej. Proszę sobie wyobrazić to w wypadku pań, pracujących u nas jako prządki, które po 40 latach ciężkiej orki musiałyby to robić jeszcze długo po sześćdziesiątce! Praca do sześćdziesiątki to w ich wypadku i tak za długo. (…) Nie wyobrażam też sobie siebie jako elektryka pracującego do 67 roku życia. Często trzeba wejść na drabinę, wytężyć wzrok, użyć siły”.

P. Iwona Musiałkowska, położna w szpitalu („Nie wyobrażam sobie”): „Ktoś, kto uważa, że położna czy pielęgniarka może być w tym wieku nadal czynna zawodowo, nie zna chyba specyfiki szpitala. Jest to praca wyczerpująca, związana z dużym wysiłkiem fizycznym, ze znacznym obciążeniem stawów, kręgosłupa. I przez cały czas na nogach. Wiele koleżanek ma za sobą operacje stawów barkowych, nadgarstków. Ale to nie tylko ciało się męczy, wielką rolę odgrywają tu psychika oraz umysł, bo ta praca wiąże się z odpowiedzialnością za życie matki i dziecka. (…) Zdarzają się też porody z komplikacjami. Optimum zawodowe w tym zawodzie przypada około 55. roku życia. Nie wyobrażam sobie 67-letniej położnej” (niektórzy sobie wyobrażają – np. p.Fryderyk Reinfeldt, premier Królestwa Szwecji, stwierdził niedawno, nie po raz pierwszy, że poddani Jego króla powinni pracować do 75. roku życia).

P. Barbara Mancewicz, agentka w nieruchomościach („Włosy stanęły mi dęba”), trzeźwo: „Po wprowadzeniu reformy emerytalnej nie zdecydowałam się na udział w II filarze, natomiast oboje z mężem zaczęliśmy aktywnie oszczędzać na emeryturę w tzw. trzecim filarze. Przed rokiem dostałam z ZUS-u informację o stanie mego indywidualnego konta oraz prognozę wysokości opłacanej od blisko ćwierćwiecza emerytury. Wtedy włosy stanęły mi dęba, bo się okazało, że przy uwzględnieniu wszystkich wyrównań miesięczna wypłata, po osiągnięciu przeze mnie sześćdziesiątki, wyniosłaby około 230 złotych, podczas gdy np. teraz co miesiąc płacę na ZUS 600 bez trzech złotych. Od tamtej chwili składkę na ZUS traktuję jako rodzaj obciążającego mnie podatku, a nadzieję na środki do życia wiążę tylko z ubezpieczeniem w III filarze. Wyliczyłam, że proponowane zmiany, o ile weszłyby w życie, w moim przypadku nie tylko odsuną o 3,5 roku czas mego przejścia na emeryturę, ale o tyle samo przedłużą okres płacenia składek, z których nawet połowa do mnie nie wróci. Dlatego jestem zdecydowanie przeciw temu pomysłowi, choć naprawdę lubię pracować”.

P. Szymon Romaszewski, 26 lat, kurier z Lublina: „Nie podoba mi się ten pomysł. To oznacza praktycznie pracę aż do śmierci. A kiedy czas, żeby odpocząć? Zająć się swoimi sprawami, pobawić się z wnukami? Chce nam się zabrać każdą wolną chwilę. Nie zgadzam się na to. Wbrew pozorom moja praca nie należy do łatwych i przyjemnych. Miałem już jeden poważny wypadek samochodowy. Całe szczęście nic mi się nie stało, ale następnym razem mogę nie mieć tyle szczęścia”.

Innymi słowy: gdyby ludzie byli zdrowi, to można by ich oszukać i okraść z praw nabytych.

Jedynie p. Henryk Doraczyński, lat 57, geodeta, zauważa („To nieludzkie”): „Podniesienie wieku emerytalnego narusza też nasze prawa nabyte. Gdy zaczynałem pracować, państwo gwarantowało mi przecież, że w wieku 65 lat przejdę na emeryturę”.

Ale czyni to tylko w trybie „też”. Reszta wypowiedzi to: „Jestem zdecydowanie przeciwny temu pomysłowi. Zmuszanie osób, którym pozostało niewiele lat pracy, do aktywności zawodowej przez następnych wiele miesięcy, jest nieludzkie. Po prostu zmniejsza szansę dożycia do emerytury. Chyba że o to chodzi. Ten pomysł przypomina i sytuację więźniów sowieckich łagrów, którzy na parę miesięcy przed końcem wyroku dowiadywali się, że nie zostali zresocjalizowani i dokładano im kolejny wyrok”.

A co o tym mówi redakcja „TySola” i szefostwo „S”? Używa demagogii lub wręcz kłamie. Np. (p. Ewa Zarzycka): „Przejście na emeryturę oznacza pogorszenie sytuacji materialnej. Jak wynika z raportu Instytutu Spraw Publicznych „Starzy ludzie w Polsce”, dotyczy to ponad połowy przechodzących na emeryturę Polaków, przy czym dla 21,2 proc. ankietowanych sytuacja pogorszyła się zdecydowanie. Mimo to 30 proc. emerytów pomaga finansowo najbliższej rodzinie”. Ale przecież podniesienie wieku oznacza, że się na emeryturę przejdzie później (albo w ogóle, bo część ludzi umrze…), a emerytura będzie wyższa (teoretycznie – bo albo okradną, albo w ogóle jej nie będzie…)

P. Piotr Duda, szef NSZZ „S”: „NSZZ »Solidarność« domaga się szerokiej dyskusji na ten temat. Dojdzie do niej, jeśli zbierzemy odpowiednią liczbę podpisów pod wnioskiem o referendum”. Nieprawda. Nawet po zebraniu 5 milionów podpisów Sejm nie ma obowiązku zarządzić referendum! A na to, by było ważne, potrzeba, by poszła na nie ponad połowa uprawnionych… Co więcej – po orzeczeniu SN, że emerytura jest tylko „świadczeniem społecznym”, tzw. Rząd może się odwołać do Trybunału Konstytucyjnego, by ten w konsekwencji stwierdził, że składka emerytalna jest po prostu podatkiem – a w sprawie podatków referendum jest w ogóle niedopuszczalne!

Rozbawił mnie p. Henryk Nakonieczny, członek Prezydium KK NSZZ „S”: „Chętnie popracuję do 67. roku życia, jak będę miał świadomość, że średnia długość życia polskich mężczyzn wynosi grubo ponad 80 lat. A u nas wynosi 71 lat. Dlatego porównywanie się z Niemcami czy Francuzami jest nieuprawnione”. A co ma wspólnego długość życia p. Nakoniecznego ze średnią ogólnopolską (a gdyby teraz przeniósł się do Szwecji?)? I w ogóle: co ma piernik do wiatraka? To dłużej żyjących wolno okradać?

Nota bene tuż pod tym tekstem „TySol” właśnie porównuje Polaków z Niemcami i Francuzami… Podsumowując: lata socjalizmu, d***kracji, telewizji i państwowego szkolnictwa zrobiły swoje. Przez 100 lat spadliśmy umysłowo na poziom prymitywu – o jakieś 10 wieków. Jeśli Polacy pozwolą się tu okraść – a przy takich obrońcach jest to możliwe – to czy będzie sens walczyć o ich prawa?

REKLAMA