Co więcej – dodano – wewnątrz opisanych tabletek substancja czynna znajduje się wyłącznie w swojej prawie nierozpuszczalnej, a tym samym słabo przyswajalnej przez organizm człowieka krystalicznej formie.
Sami badacze cytowani przez sekcję prasową UŚ podkreślili, że w całym procesie amorfizacji tych substancji prawdziwym wyzwaniem dla nich było otrzymanie amorficznej kompozycji dwóch leków charakteryzującej się wysoką fizyczną stabilnością.
„Leki amorficzne z definicji są termodynamicznie niestabilne, co oznacza, że w trakcie ich przechowywania lub produkcji mogą powracać do swojej początkowej, krystalicznej formy, tracąc tym samym cenne właściwości. Każdy lek ma określoną datę ważności – jest to również minimalny okres, w którym badane substancje muszą zachować amorficzną postać – dlatego też badania fizycznej stabilności przeprowadzane nad opatentowaną kompozycją leków trwały aż trzy lata” – czytamy.
Stworzona przez naukowców kompozycja ma – zdaniem badaczy – wiele zalet. Jak podano – transformując ezetimib oraz indapamid do ich form amorficznych, można poprawić efektywność działania wymienionych leków. To z kolei pozwala zmniejszyć dawkę leku, jaką należy podać pacjentowi, aby uzyskać oczekiwany efekt terapeutyczny, co w rezultacie zmniejszy ryzyko wystąpienia u niego niepożądanych skutków ubocznych.
Czytaj więcej: Sensacyjne odkrycie lubelskich naukowców. Dżdżownica wyleczy raka płuc. Działa prawie zawsze i nie niszczy zdrowych komórek
„Ponadto amorficzne leki łatwiej się zlepiają, dzięki czemu do produkcji tabletek zawierających bezpostaciowy farmaceutyk używa się zdecydowanie mniej wiążących substancji pomocniczych. Skutkuje to redukcją rozmiaru tabletki” – podkreślono.
Poza tym, umieszczając dwie substancje czynne w jednej tabletce poprawia się komfort pacjenta – mniejsza liczba pigułek oznacza łatwiejsze dawkowanie. Oznacza to również jedną tabletkę zamiast dwóch różnych, a więc jedno opakowanie.
Jak podał uniwersytet, autorami wynalazku są: dyrektor Śląskiego Międzywydziałowego Centrum Edukacji i Badań Interdyscyplinarnych prof. dr hab. Marian Paluch oraz pracownicy Zakładu Biofizyki i Fizyki Molekularnej UŚ: dr inż. Justyna Knapik-Kowalczuk, dr hab. Żaneta Wojnarowska oraz dr Katarzyna Grzybowska.
(PAP)
