Chcą powrotu do Francji Napoleona III. Po latach cesarz odzyskuje reputację

Napoleon III Jeniec wojenny Napoleon III w rozmowie z Bismarckiem
Napoleon III Jeniec wojenny Napoleon III w rozmowie z Bismarckiem
REKLAMA

Wielbiciele cesarza, który zmarł 145 lat temu, żądają repatriacji do Francji jego szczątków. W tej sprawie rozpisano nawet petycję do władz.

Na łamach „Le Figaro” głos w tej sprawie zabrał historyk Dimitri Casali, specjalista od dwóch Napoleonów, który jest autorem petycji dotyczącej repatriacji jego prochów znajdujących się od lat w Anglii. „Najwyższy czas zorganizować taką repatriację, by oddać sprawiedliwość jego pamięci i przywrócić Francuzom całą ich historię, która została w przez wygnanie cesarza skonfiskowana „- mówi historyk

REKLAMA

Po wygnaniu w 1816 wszystkich Bonapartów z Francji, Ludwik Napoleon swoją młodość przeżył w Niemczech i Szwajcarii. Później próbował przejąć rządy we Francji w drodze zamachów stanu. Jednak dopiero po rewolucji lutowej 1848 r. został wybrany do Zgromadzenia Prawodawczego, a w grudniu tego został wybrany prezydentem II Republiki. Po zamachu stanu w 1851 r. urządził wybory, które dały mu 10-letnią kadencję. Jednak rok później po uchwale Senatu i plebiscycie ludowym proklamował się „dziedzicznym Cesarzem Francuzów z łaski Bożej i woli narodu”, jako Napoleon III.
Wygrywał wojny z Rosją o Krym i Austrią tzw. „wojny włoskie”. Obiecywał pomoc dla powstania styczniowego w Polsce w 1863 r., ale ostatecznie i zgodnie z francuską „tradycją” nie chciał psuć relacji z Rosją. W północnej Afryce utwierdził rządy Francji w Algierii, opanował Maroko i Tunis, Francuzi usadowili się w Senegalu, Gwinei, Dahomeju, Gabonie, Syrii, w Indochinach, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, czy na Madagaskarze. Za jego rządów w Egipcie rozpoczęła się budowa przez Kanału Sueskiego, oddanego do użytku w 1869 r.

Przegrane wojny dotyczyły Meksyku, ale przede wszystkim Prus. W lipcu 1870 r. rząd francuski, sprowokowany propozycjami obsadzenia tronu hiszpańskiego przez członka pruskiej dynastii Hohenzollernów, wypowiedział Prusom wojnę. Do września wojska pruskie i państw sprzymierzonych zdobyły Sedan, biorąc do niewoli 100 tys. żołnierzy francuskich i samego cesarza.

Napoleon III przebywał w Niemczech jako jeniec wojenny. Później emigrował do Anglii, gdzie osiedlił się w pałacyku Camden House w Chislehurst w hrabstwie Kent. Zmarł tam w 1873 r. Jego małżonka Eugenia wybudowała później mauzoleum cesarskie w Farnborough, gdzie przeniosła zwłoki męża i jedynego syna. Od tego czasu podejmowano kilka prób sprowadzenia jego szczątków, ale bez sukcesu.

Ocena Napoleona III dzieli Francuzów, ale od lat zaczynają przeważać pozytywy. Pamięta mu się przebudowę Paryża (wielkie bulwary), modernizację wielu innych miast, rozwój XIX wiecznej gospodarki, zwłaszcza przemysłu tekstylnego i ciężkiego, rozwój kolejnictwa, marynarki handlowej, budowę stojących po dziś dzień hal, dworców. Za jego czasów powstały nawet pierwsze związki zawodowe.

Franz_Xaver_Winterhalter_Napoleon_III
Napoleon III

Nic dziwnego, że współcześni obrońcy Napoleona III uważają, że postrzeganie go jako niemoralnego dyktatora jest stronnicze. Swoją ocenę zmieniają też historycy badający ten okres. To późniejsze Republiki miały „przyprawić mu gębę”. Za rehabilitacją Napoleona III był socjalista i prezydent Francji François Mitterrand, czy minister w rządach centroprawicy Christian Estrosi. Sprowadzenie do Francji szczątków Napoleona III powinno jednak zostać poparte także wolą jego żyjących potomków, a ci jak na razie nie wyrazili publicznie takiego życzenia. Swoją drogą w dziwnych czasach żyjemy, gdy jednych jak gen. Franco usiłuje się z Panteonu wyrzucać, a znacznie starszych wiekiem dyktatorów repatriować…

REKLAMA