Od 1 stycznia kwota wolna od podatku wzrosła z 10 000 000 do 12 500 000, a próg dla 22-procentowego podatku wzrósł z 18 000 000 do 20 000 000. Zdaniem ekonomisty i dyrektora naczelnego Instytutu Spraw Wewnętrznych Paula Barkera, zmiany te usuwają lub zmniejszają obciążenia podatkowe, zwłaszcza w przypadku osób o niższych dochodach.
– W przypadku jakichkolwiek zysków powyżej 20 000 000 stawki podatkowe pozostają niezmienione, wzrastając do 40 proc. przy dochodach krańcowych powyżej 70 000 000 oraz do 42 proc. przy zarobkach powyżej 250 000 000 – tłumaczył Barker, dodając, że stawki 40- i 42-procentowe obowiązywały już przed budżetem na 2019 rok.
Istniały jednak pewne oczekiwania, że w celu zmniejszenia deficytu budżetowego, w tym aby zmniejszyć dochody z tej małej ulgi podatkowej, rząd podniesie stawkę GST powyżej obowiązujących obecnie 10 proc. Tak się jednak nie stało, także dlatego, że koszty utrzymania wzrosły w wyniku trwającego spadku kina wobec dolara amerykańskiego.
W ostatnich latach podatki od osób fizycznych stanowiły znaczną część przychodów dla rządu. Zwłaszcza, że w ostatniej dekadzie odnotowano spadek wpływów podatkowych z sektora surowcowego.
To obciążenie podatkowe dotyczy stosunkowo niewielkiej części społeczeństwa zatrudnionej w sektorze formalnym. Większość ludności zdobywa środki do życia na własnej ziemi, uprawiając rośliny na sprzedaż, częściowo na własne potrzeby lub w miejskiej szarej strefie – nie płacąc podatku dochodowego, tylko niekiedy GST, który stanowi obecnie drugie co do wielkości źródło dochodów rządu na kupowane usługi i towary.
Istnieje również rozległy, nieuregulowany biznes, który powinien być w sektorze formalnym i którego właściciele powinni płacić podatki, ale duża część z nich unika tego lub płaci tylko niewielki ułamek. Jak na światowe standardy bez wątpienia stopy podatku dochodowego od osób fizycznych, szczególnie w przypadku średnich i wyższych dochodów, są dość wysokie. Biorąc to pod to oraz fakt, że pozycja kina jest dość słaba, 70 000 000 nie może być uznawane za wysokie wynagrodzenie.
Koszty utrzymania w Papui Nowej Gwinei są bardzo wysokie, zwłaszcza w Dystrykcie Stołecznym, który daleki jest od stałej podaży niedrogich, krajowych produktów rolnych. Ponadto koszty wynajmu są wysokie.
Wzrost ceł importowych na produkty żywnościowe, uwzględniony w budżecie na 2019 rok, podnosi jednocześnie ceny – nie tylko importowanego produktu, lecz także krajowego substytutu. Ogólnie rzecz ujmując lepiej jest utrzymywać niższe stawki i utrzymywać handel z korzyścią dla konsumentów, zwłaszcza w przypadku podstawowych produktów spożywczych. Lepszym rozwiązaniem jest również wprowadzenie ogólnych stawek taryfowych dla szerokiej gamy produktów podlegających wymianie handlowej, a nie ustalanie stawek dla poszczególnych przedmiotów ochrony.
Większość z tych produktów, na które cło zostało podwyższone, nie jest istotnymi artykułami spożywczymi. Chociaż niektóre z nich, jak konserwy rybne, stanowią ważne źródło białka i sporą część wydatków gospodarstw domowych, przez co zwiększenie kosztów może mieć negatywny wpływ na gospodarkę i dobrobyt.
Źródło: thenational.com.pg
