Modyfikację 500 plus w kierunku promowania beneficjentów programu, którzy pracują, np. 600 plus dla pracujących i 400 plus dla nie pracujących, proponuje Marcin Mrowiec, główny ekonomista banku Pekao SA.
Wyjątkiem byłyby matki, które mają troje i więcej małych dzieci. 500 plus rozdawane wszystkim po równo osłabia motywację do znalezienia zatrudnienia – twierdzi Marcin Mrowiec.
Jako przykład odpowiedniej motywacji podaje Słowację, która kilka lat temu zaczęła stosować tzw. ujemny podatek dochodowy, czyli dopłacanie do bardzo niskich dochodów. W efekcie spora grupa bezrobotnych zaczęła szukać zatrudnienia, aby „zapracować” na dopłatę do swoich zarobków, umożliwiających uzyskanie bezwarunkowego dochodu podstawowego (wprowadzonego także w Izraelu, czy w zbliżonej formie – w Finlandii).
Obecnie rozwiązania prawne w Polsce nie sprzyjają poszukiwaniom pracy. Oprócz rodziców, osobami, które nagminnie rezygnują z jakiegokolwiek zatrudnienia, są niepełnosprawni – wylicza Morawiec.
– Teraz system podatkowo-składkowy wspierający te osoby wytwarza bodźce utrzymujące je poza rynkiem pracy. Nie zawsze mają one wysokie kwalifikacje, a gdyby zaczęły pracować, uzyskując niewysokie zarobki, równocześnie tracą prawa do dodatków socjalnych. Często nie opłaca im się więc podejmować pracy – wyjaśnia ekonomista z Pekao SA.
Dlatego proponuje modyfikację programu 500 plus.
– Można by zmodyfikować program 500 plus w kierunku promowania beneficjentów programu, którzy pracują. Np. 600 plus dla pracujących, 400 plus dla nie pracujących. Może z wyjątkiem matek, które mają troje i więcej małych dzieci. Powinniśmy przejrzeć nasz system podatkowy i składkowy pod kątem tego, czy wytwarza takie bodźce, na jakich nam zależy. Brakuje nam rąk do pracy i musimy się upewnić, czy nasz system skłania ludzi do pracowania, a nie wzmacnia w nich tendencje, aby niepracować, albo żeby pracować w szarej strefie – proponuje Marcin Mrowiec.
Zwraca uwagę na problem niskich zarobków i wysokich obciążeń płacowych, który dotyka dużej grupy osób na granicy bycia zatrudnionym, a bycia bezrobotnym z prawem do świadczeń socjalnych.
– Jeśli pozostają bez pracy, otrzymują świadczenia socjalne na poziomie niewiele niższym niż ewentualna pensja. Idąc do pracy naturalnie te świadczenia tracą. Jeśli zaś porównają sobie pensje z wysokością świadczeń niejednokrotnie dochodzą do wniosku, że nie opłaca im się angażować zawodowo. Oni postępują racjonalnie w ramach istniejącej rzeczywistości – podkreśla główny ekonomista banku Pekao SA.
Źródło: businessinsider.com.pl
