Na ulicach polskich miast wściekłe feministki maszerują po „prawo” do aborcji. Tymczasem Stanisław Michalkiewicz zwrócił uwagę na fakt, że jest to przejaw dyskryminacji wobec mężczyzn. Publicysta przedstawił jednak sposób rozwiązania tego problemu.
„Z pozoru wszystko wydaje się tedy proste – ale niestety tak nie jest. Jednym z filarów praworządności jest bowiem zasada równouprawnienia kobiet i mężczyzn, no a tutaj widzimy, iż o żadnej symetrii, o żadnej równości praw nie ma mowy” – pisze Michalkeiwcz.
„Tego nie powinno się tolerować, zwłaszcza w Unii Europejskiej, która nawet wysokość subwencji będzie uzależniała od oceny stanu praworządności w poszczególnych swoich bantustanach. Nie chodzi jednak o to, by wylewać dziecko z kąpielą, to znaczy – by «kobietom» cofać prawo do aborcji, skoro bez niego nie wyobrażają sobie życia. Zresztą nikt by się na coś takiego nie ważył, nawet przewielebna siostra Małgorzata Chmielewska, która wprawdzie aborcji jest przeciwna, no bo jakże inaczej – ale… – i tak dalej.”
„Z drugiej jednak strony nie możemy udawać, że nic się nie stało i tego słonia w menażerii nie dostrzegać tym bardziej, że żaden «strajk mężczyzn» jest nie do pomyślenia, bo zaraz niezawisłe sądy skazałyby strajkujących na przymusowe roboty, by dochodami z pracy przymusowej udelektować ofiary gwałtów, molestowań, czy prostego zaniedbania, to znaczy – przegapienia aborcji” – stwierdził.
„W tej sytuacji nie ma innej rady, jak uznać, że prawo do aborcji jest także podstawowym prawem mężczyzny. To oczywiście jasne, bo tylko wtedy zasada równouprawnienia zostanie zachowana – ale od razu rodzi się pytanie, w jaki sposób mężczyźni mieliby to przyrodzone prawo realizować. W przypadku kobiet sytuacja jest jasna, no a w przypadku mężczyzn sprawa wydaje się bardzo trudna. Ale nie ma takich trudności, które mogłyby nas powstrzymać przed dążeniem do praworządności i dlatego trudne sprawy też trzeba podejmować” – wskazał publicysta.
„W sukurs przychodzi nam koncepcja tak zwanej «aborcji opóźnionej», która oznacza możliwość poćwiartowania osobnika nie tylko już urodzonego, ale nawet metrykalnie dorosłego. Uzasadnienie fizjologiczne jest bardzo proste. Moja faworyta, Wielce Czcigodna Joanna Scheuring-Wielgus powiedziała kiedyś, że dziecko przed urodzeniem jest «zlepkiem komórek». Rzeczywiście, coś jest na rzeczy, bo takie dziecko, jak zresztą każdy organizm, składa się z komórek – ale przecież nie tylko ono. Gdybyśmy na przykład – co oczywiście nie daj Boże! – rozłupali Wielce Czcigodnej Joannie Scheuring-Wielgus głowę siekierą, to prócz komórek niczego innego byśmy tam nie znaleźli.”
„Oznacza to, że również osoby metrykalnie dorosłe, a nawet – Wielce Czcigodne – to tylko «zlepki komórek», niezależnie od tego, co sobie na swój temat wyobrażają. Zasadniczej różnicy zatem nie ma, a skoro to właśnie jest okoliczność uzasadniająca aborcję dzieci przed ich urodzeniem, to nic nie powinno powstrzymywać nas przed dopuszczeniem aborcji opóźnionej tym bardziej, że bez niej trudno zrealizować zasadę równouprawnienia między płciami. Stanowisko przeciwne byłoby nieusuwalnie dotknięte ageizmem, to znaczy – dyskryminowaniem ze względu na wiek – co w demokratycznym państwie prawnym, w dodatku urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, nie powinno nigdy mieć miejsca” – ironizował dalej Stanisław Michalkiewicz.
Publicysta wskazał też, na czym miałaby polegać „rewolucyjna praktyka”, to znaczy sformułował „jej zasady de lege ferenda, czyli dla przyszłych regulacji prawnych”.
„Wydaje się, że celowe byłoby powiązanie aborcji opóźnionej z aborcją tradycyjną, dokonywaną na dzieciach. Autor, czy, mówiąc inaczej, współsprawca dziecka wyabortowanego, czyli poćwiartowanego, powinien zostać wyposażony w bezterminowe roszczenie przeprowadzenia aborcji opóźnionej na drugim wspólniku, to znaczy – wspólniczce – jeśli można jeszcze tak powiedzieć w sytuacji, gdy mądrale właśnie odkryli 77 płci – a z pewnością nie jest to ostatnie słowo. Realizacja takiego roszczenia musiałaby zostać poprzedzona notarialnym oświadczeniem woli, które stanowiłoby tytuł wykonawczy i podstawę działania dla funkcjonariuszy kliniki pod wezwaniem Króla Heroda, czy imienia Józefa Mengele, by aborcję opóźnioną przeprowadzić nie tylko w sposób humanitarny, a więc z wykluczeniem uboju rytualnego, ale również gwarantujący możliwość wykorzystania pozyskanego w ten sposób białka na przykład na konserwy dla psów, które – tego chyba możemy być pewni – nie przyzwyczają się do diety wegańskiej, na którą, gwoli ratowania planety przed zbrodniczym klimatem, już wkrótce będziemy musieli przejść – zgodnie z pragnieniem Wielce Czcigodnej pani Spurek z Parlamentu Europejskiego” – czytamy.
„Jestem w związku z tym dobrej myśli – że za wprowadzeniem aborcji opóźnionej opowie się cały postępowy świat, jako za podstawowym prawem mężczyzn – chociaż oczywiście wstecznictwo, swoim zwyczajem, będzie sypać piasek w szprychy rozpędzonego parowozu dziejów” – zakończył Stanisław Michalkiewicz.
Źródło: michalkiewicz.pl
