W środę w Warszawie odbędą się uroczystości pogrzebowe Ludwika Dorna, byłego marszałka Sejmu, wicepremiera i szefa MSWiA; członka opozycji antykomunistycznej, współtwórcy Prawa i Sprawiedliwości i jednego z najbarwniejszych polskich polityków ostatnich 30 lat.
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w warszawskiej Katedrze Polowej Wojska Polskiego o godz. 12.
O godz. 14 rozpoczną się uroczystości pogrzebowe na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Pogrzeb b. marszałka Sejmu będzie miał charakter państwowy.
Na co zmarł Ludwik Dorn?
Ludwik Dorn zmarł 7 kwietnia w wieku 67 lat. Urodził się 5 czerwca 1954 r. w Warszawie. Był działaczem powstałego w 1976 r. Komitetu Obrony Robotników.
Portal polskatimes.pl podał do wiadomości publicznej, że polityk od jakiegoś czasu toczył walkę z nowotworem. W ostatnim czasie przebywał w szpitalu właśnie z tego powodu.
Ludwik Dorn – historia
W czasie karnawału Solidarności był pracownikiem Ośrodka Badań Społecznych przy zarządzie Regionu „Mazowsze” NSZZ „Solidarność”. Współzakładał radykalnie antykomunistyczne Kluby Służby Niepodległości. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i kontynuował działalność opozycyjną.
W 1989 roku krytycznie oceniał porozumienia okrągłego stołu i nadmierną, jego zdaniem, ostrożność większości opozycji.
W tym samym roku wraz z Antonim Macierewiczem, Dorn założył Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, które opuścił po czterech tygodniach na skutek sporów wewnętrznych. Rok później został członkiem założonego przez Jarosława Kaczyńskiego Porozumienia Centrum. Stał się jednym z bliskich współpracowników Jarosława Kaczyńskiego. Wspólnie z braćmi Kaczyńskimi pracował w Kancelarii Prezydenta RP, po konflikcie z Lechem Wałęsą odszedł wraz z nimi. W 1992 r. został wiceprezesem PC, a w 1995 r. był rzecznikiem prasowym kandydata na prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.
W 1997 r. po raz pierwszy został wybrany posłem z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Zrezygnował z członkostwa w klubie parlamentarnym AWS w proteście przeciwko nominowaniu na stanowisko ministra sprawiedliwości Hanny Suchockiej, którą uważał za współodpowiedzialną za inwigilację prawicy przez służby specjalne.
W 2001 roku wraz z Jarosławem Kaczyńskim powołał do życia kolejną partię – Prawo i Sprawiedliwość. Dorn został wiceprezesem nowej partii i jednym z najbardziej „medialnych” polityków PiS. Uzyskał mandat poselski w wyborach w 2001 r.
W rządzie – najpierw Kazimierza Marcinkiewicza, a potem Jarosława Kaczyńskiego – Dorn pełnił funkcję wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i administracji. W lutym 2007 r. zrezygnował z kierowania MSWiA, bo – jak mówił – miał odmienną niż premier opinię w ważnej sprawie resortowej. Szef rządu przyjął jego dymisję z funkcji szefa MSWiA, ale nie z funkcji wicepremiera. Od marca 2007 r. Dorn – jako wicepremier bez teki – stał na czele międzyresortowego zespołu ds. nadzoru ubezpieczeń społecznych.
27 kwietnia 2007 jako kandydat ubiegający się o urząd marszałka Sejmu, został odwołany przez prezydenta ze składu Rady Ministrów. W tym samym dniu Sejm powołał go na stanowisko marszałka Sejmu, Dorn w głosowaniu pokonał kandydata Platformy Obywatelskiej Bronisława Komorowskiego.
W listopadzie 2007 roku Dorn złożył rezygnację z funkcji wiceprezesa PiS, jako powód podając politykę Jarosława Kaczyńskiego, z którą się nie zgadza. Został po tym zawieszony w prawach członka partii, a rok później, decyzją zarządu partii, usunięty z niej. W 2010 r. planował swój start w wyborach jako kandydat ugrupowania Polska Plus. Wycofał swoją kandydaturę po wydarzeniach z 10 kwietnia.
W wyborach parlamentarnych w 2011 Dorn ponownie wystartował z listy PiS, zdobywając mandat. Początkowo pozostawał posłem niezrzeszonym, a następnie przystąpił do klubu parlamentarnego Solidarnej Polski, z którego odszedł w 2012 roku. Próbował wrócić do polityki w 2015 r., ale, startując z listy PO, uzyskał bardzo niskie poparcie. W wyborach prezydenckich w tym samym roku poparł kandydata PiS Andrzeja Dudę.
Ludwik Dorn był trzykrotnie żonaty i był ojcem czterech córek.
Źródło: PAP, Polska Times
