Kościół katolicki ma od 15 maja 10 nowych świętych

Charles de Focucald, jeden z nowych świętych
Charles de Focucald, jeden z nowych świętych
REKLAMA
W niedzielę 15 maja Franciszek ogłosił w Rzymie 10 nowych świętych – 6 mężczyzn i 4 kobiety. Pochodzą oni z Francji, Holandii, Indii i Włoch. Na frontonie bazyliki zawisły wielkie portrety nowych świętych, a ich relikwie pojawiły się przy ołtarzu.

Nowi święci to Tytus Brandsma z Holandii, Łazarz, zwany Devasahayam, z Indii, Cezary de Bus z Francji, Ludwik (lub Alojzy) Maria Palazzolo i Justyn Maria Russolillo z Włoch, Karol de Foucauld i Maria Rivier z Francji oraz Maria Franciszka od Jezusa Rubatto, Martia od Jezusa Santocanale i Maria Dominika Mantovani z Włoch. Niedzielna uroczystość była pierwszą kanonizacją od 13 października 2019 roku.

Po odśpiewaniu hymnu do Ducha Świętego („Veni Creator Spiritus”), z prośbą o kanonizację dziesięciorga błogosławionych zwrócił się do Ojca Świętego prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro. Przedstawił też ich krótkie życiorysy. Po odśpiewaniu litanii do Wszystkich Świętych, papież wygłosił uroczystą formułę kanonizacyjną.

REKLAMA

Anno Sjoerd Brandsma urodził się 23 lutego 1881 w chłopskiej rodzinie w miejscowości Ugoklooster we Fryzji. Pracował naukowo i jako dziennikarz. Od 1923 wykładał filozofię i dzieje mistyki na nowo otwartym Uniwersytecie Katolickim w Nijmegen, którego był jednym z założycieli a od 1932 – rektorem. Jako jeden z pierwszych sprzeciwiał się hitleryzmowi. Po zajęciu Holandii przez Niemcy w 1940 zakonnikom zabroniono sprawowania funkcji kierowniczych w prowadzonych przez nich szkołach. 19 stycznia 1942 został aresztowany w swoim klasztorze w Nijmegen i uznany „niebezpiecznego wroga sprawy narodowosocjalistycznej”. Został zamordowany śmiertelnym zastrzykiem 26 lipca 1942 w obozie w Dachau.

Św. Tytus Brandsma jest też pierwszym beatyfikowanym dziennikarzem. Od 1992 r. Międzynarodowa Katolicka Unia Prasy (Union Catholique Internationale de la Presse – UCIP) przyznaje co trzy lata Nagrodę Mediów jego imienia.

Wawrzyniec (Lazarus), zwany Devasahayam Pillai. Urodził się 23 kwietnia 1712 w mieście Nattalam na południu Indii. Jego ojciec był kapłanem hinduskim. Zobił karierę na dworze maharadży Marthandy Varmy w Travancore. W 1741 poznał holenderskiego żeglarza kapitana Eustachiusa De Lannoya. Holendrzy przegrali bitwę o Colachel i kapitan z grupą swych rodaków dostał się do niewoli. Maharadża dość szybko jednak ułaskawił jeńców, stawiając im jednak warunek, że będą odtąd służyli jemu. De Lannoy został nawet dowódcą armii z Travancore. Holender był gorliwym katolikiem, a niektórzy historycy uważają wręcz, że nył ukrytym misjnarzem. Nawrócił młodego Hindusa. W 1745 Neelakanda przyjął chrzest. Wiadomość o przyjęciu wiary katolickiej przez wysokiego urzędnika państwowego wywołała ostre sprzeciwy na dworze królewskim. Pozbawiono go wszystkich stanowisk, a w 1749 oskarżono go o zdradę i przekazywanie tajemnic państwowych wrogom i Europejczykom. 3 lata więzienia i tortur i zmuszano do zaparcia się Chrystusa. Został zabity14 stycznia 1752 w Kattadimali. Jak głoszą legendy o ostatnich chwilach jego życia – mimo wielokrotnych prób broń nie chciała wypalić i dopiero gdy sam skazaniec wziął karabin od jednego z wojowników, pobłogosławił go i oddał go właścicielowi, żołnierze za piątym razem zdołali zastrzelić 40-letniego męczennika.

Cezary (César) de Bus. Urodził się 3 lutego 1544 w Cavaillon we francuskiej Prowansji. Przełom w jego życiu nastąpił w 1575, gdy znalazł się w Rzymie. Poczuł powołanie kapłańskie. W latach 1586-88 był pustelnikiem w eremie św. Jakuba na wzgórzu wznoszącym się nad Cavillon. W 1592 w Isle-sur-la-Sorgue założył Zgromadzenie Ojców Nauki Chrześcijańskiej (doktrynarzy) w celu głoszenia Słowa Bożego i katechizowania. Chociaż pod koniec życia stracił wzrok, nadal głosił Słowo Boże i spowiadał. Zmarł 15 kwietnia 1607 w Awinionie.

Ludwik (lub Alojzy) Maria (Luigi Maria) Palazzolo urodził się 10 grudnia 1827 w Bergamo. W 1850 przyjął święcenia kapłańskie. Poświęcił się nauczaniu i apostołowaniu młodzieży w Oratorium Foppa. Założył tam szkołę wieczorową dla biednych robotników, rolników i analfabetów. Dzięki pomocy Teresy Gabrieli założył w 1869 Pobożne Dzieło św. Doroty, zajmujące się dziewczętami i kobietami w potrzebie. W 1872 powołał do życia podobny instytut męski – Braci Świętej Rodziny. Po kilku miesiącach cierpień zmarł 15 czerwca 1886.

Justyn Maria (Giustino Maria) Russolillo urodził się 8 stycznia 1891 w Pianurze na przedmieściach Neapolu. W 1913 przyjął święcenia kapłańskie i złożył ślub poświęcenia całego swego życia w służbie powołań kapłańskich i zakonnych. Sprawa powołań była jego „pierwszą miłością” i bodźcem przez całe jego życie. W 1914 poszedł na front jako kapelan wojskowy. W 1920 został proboszczem parafii św. Jerzego Męczennika. Otworzył ośrodek na rzecz powołań, który nazwał „Vocazionario” i męskie zgromadzenie „wokacjonistów”. Założył Stowarzyszenie dla Powołań Bożych. W 1947 Stolica Apostolska zatwierdziła nowe zgromadzenie żeńskie, od 1965 znane jako Apostołki Wokacjonistki od Powszechnego Uświęcenia. W 1950 pierwsi członkowie założonego przezeń zgromadzenia męskiego wyjechali na misje do Brazylii. Zmarł w Pianurze w opinii świętości 2 sierpnia 1955 w wieku 64 lat.

Karol de Foucauld urodził się 15 września 1858 r. w Strasburgu. Pochodził z rodziny arystokratycznej. W latach młodzieńczych utracił wiarę. W 1879 r. ukończył szkołę oficerską i odbył służbę wojskową w Oranie. Zafascynowany kulturą arabską w 1882 r. wystąpił z wojska i odbył podróż naukową do Maroka. Towarzystwo Geograficzne w Paryżu przyznało mu złoty medal. Pod wpływem swojej kuzynki i przyjaciela rodziny nawrócił się. W 1890 r. wstąpił do zakonu trapistów i przyjął imię Maria Alberyk. Zwolniony w 1897 r. ze ślubów zakonnych wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie pod imieniem Karola od Jezusa prowadził życie kontemplacyjne przy klasztorze klarysek w Nazarecie. W 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie i osiedlił się w pustelni Beni Abbes w środkowej Algierii. Pełnił też funkcję duszpasterza w garnizonach francuskich w Afryce i był doradcą władz wojskowych w Hoggarze. Od 1904 r. przebywał wśród Tuaregów na Saharze, gdzie założył pustelnię w Tamanrasset. Tam m.in. przełożył Ewangelię na język tuareski. W 1916 r. zastrzelił go członek islamskiej sekty sufickiej. Oparte na duchowości bł. Karola Zgromadzenie Małych Braci Jezusa jest dziś obecne w 44 krajach.

Anna-Maria (Anne-Marie) Rivier urodziła się 19 grudnia 1768 w Montpezat-sous-Bauzon w południowo-środkowej Francji. W 1774, podczas modlitwy dziewczynka nagle odzyskała częściowo zdrowie i władzę w nogach a później całkowicie wyzdrowiała. Gdy w 1789 wybuchła rewolucja francuska i wszelkie działania religijne były podejrzane, a nawet zakazane, Maria Rivier potajemnie organizowała niedzielne zgromadzenia wiernych. 21 listopada 1796, w święto Ofiarowania Maryi w Świątyni, ona i jej cztery towarzyszki poświęciły się Bogu. Nowa wspólnota rozwijała się bardzo szybko. Kiedy umierała 3 lutego 1838, istniało 141 domów jej zgromadzenia i przyjęła ponad 350 sióstr.

Maria Franciszka od Jezusa (Maria Francesca di Gesù) Rubatto urodziła się 14 lutego 1844 w Carmagnoli koło Turynu. Latem 1883 w Loano koło Genui, wychodząc z kościoła, napotkała młodego robotnika, uderzonego w głowę kamieniem, który spadł z rusztowania, i natychmiast mu pomogła. Powstający tam budynek był przeznaczony dla wspólnoty żeńskiej, dla której opiekujący się nią kapucyn o. Angélico szukał dyrektorki. Na widok kobiety ratującej rannego od razu wyczuł w niej osobę odpowiednią do podjęcia się tego zadania. Tak stała się członkinią nowo powstałej wspólnoty zakonnej – Instytutu Sióstr Tercjarek Kapucyńskich z Loano, utworzonej 23 stycznia 1885 (od 1973 są to Siostry Kapucynki od Matki Rubatto). Zmarła w stolicy Urugwaju w Montevideo 6 sierpnia 1904.

Maria od Jezusa (Maria di Gesù; Carolina Concetta Angela Santocanale) urodziła się w 1852 r. w Palermo na Sycylii w bogatej rodzinie. Od najmłodszych lat prowadziła głębokie życie religijne i pragnęła zostać zakonnicą, ale rodzina stanowczo się temu sprzeciwiała. Jednocześnie stale troszczyła się o biednych. W 1887 przywdziała habit tercjarki kapucyńskiej i przyjęła imię siostra Maria od Jezusa. W 1891 założyła wspólnotę zakonną, mającą nawiedzać i służyć biednym i chorym, później także sierotom. Nowe zgromadzenie miało także dawać dzieciom wykształcenie religijne i ogólne. 13 czerwca 1910 przyjęła habit kapucyński. Nazwano ją «Księdzem Bosko w spódnicy». Matka Maria od Jezusa Santocanale zmarła 27 stycznia 1923 .

Maria Dominika (Maria Domenica) Mantovani urodziła się 12 listopada 1862 w Castelletto di Brenzone koło Werony. Z powodu biedy nie mogła ukończyć szkoły podstawowej, odznaczała się jednak wrodzoną inteligencją. Od dziecka apostołowała wśród swoich rówieśniczek. Żywiąc szczególną cześć do Maryi Niepokalanej złożyła w dniu Jej święta 8 grudnia 1886 ślub dozgonnego dziewictwa. Była współzałożycielką Zgromadzenia Małych Sióstr Świętej Rodziny i jej pierwszą przełożoną generalną. Zmarła 2 lutego 1934 w Weronie, kiedy zgromadzenie liczyło już ok. 1,2 tys. sióstr w 150 domach we Włoszech i za granicą.

W uroczystościach w Rzymie wzięło udział ponad 5000 pielgrzymów z Francji. Paradoksem jest, że ten laicki kraj ma 3 nowych świętych. Francuskiej delegacji miał przewodniczyć premier Jean Castex, ale ostatecznie zastąpił go minister spraw wewnętrznych Gérald Darmanin.

Źródło: KAI

REKLAMA