W Wielkiej Brytanii upowszechnia się „aborcja domowa”. W Anglii i Walii sfinalizowano standardy umożliwiający dostęp do aborcji farmakologicznej, wspomaganej tylko za pośrednictwem teleporady medycznej. Takie środki stosowano wcześniej tylko w „postępowej” Szkocji.
„Domowa aborcja” to już zupełna banalizacja zabijania dziecka poczętego. Zaczęło się jednak od tzw. „sytuacji awaryjnych” podczas okresów izolacji w czasie pandemii Covid-19. Obecnie przepisy straciły swój „awaryjny” charakter i stają się coraz bardziej smutną rutyną.
Do dziesiątego tygodnia życia dziecka, Angielki i Walijki będą mogły sobie zażyć pigułki poronne „mifepristone”, a później pigułkę „misoprostol”, aby pozbyć się ze „swojego ciała” ludzkiego życia. W tym celu nie muszą sobie nawet zawracać głowy wychodzeniem z domu. Wystarcza tu nawet asysta telefoniczna…
Pomijając kwestie etyczne, taka banalizacja i uproszczenie aborcji rodzi konkretne problemy, także zagrażające zdrowiu niedoszłych matek. Przy „teleporadzie” medycznej trudno datować dokładnie czas ciąży, trudno też o wyrobienie sobie opinii, czy taka pacjentka wie co chce zrobić i zdaje sobie sprawę z możliwych przyszłych konsekwencji, czy powikłań. Dochodzi jeszcze problem możliwości przymusu do takiej aborcji kobiety ze strony partnera, czy otoczenia, o czym np. feministki zdają się zapominać.
Ułatwianie aborcji idzie jednak coraz dalej. Royal College of Paediatrics and Child Health przygotowuje nawet „samouczek” aborcji farmakologicznej dla nieletnich, poniżej 18 roku życia. One też mogą skorzystać z tego „dobrodziejstwa progresywizmu” i to bez zgody rodziców.
Na razie owo „cywilizacyjne lobby śmierci” wyraża radość z ułatwień. Claire Murphy, dyrektor naczelna British Pregnancy Advisory Service (BPAS), organizacji proaborcyjnej, mówi, że jest „absolutnie zachwycona, że wczesne aborcje w domu są teraz dozwolone na stałe”.
