Nawet zaawansowany wiek nie osłabia w człowieku skłonności do perwersji. Można powiedzieć, że przeciwnie – patrząc na starzejące się damy, które nie mogą już liczyć nawet na molestowanie i w związku z tym postanowiły oddać się edukacji seksualnej wśród młodzieży.
Czyż edukowanie seksualne młodych chłopców nie jest w stanie dostarczyć starszej pani perwersyjnych dreszczyków? Albo starszemu panu – młodych panienek? Ooo, i to ilu! Na przykład Stanisław Przybyszewski podczas odczytów opisywał panienkom o płonących policzkach, jak wygląda phallus Szatana – że jest zaopatrzony w haczyki w kształcie harpunów, a poza tym zimny jak lód. Nic więc dziwnego, że nawet pani Anja Rubik zamierza zmienić emploi i zamiast tylko się fotografować, zapowiada przejście do rękoczynów.
Znaczy się: od bierności do aktywności. A tu jeszcze słychać, że resort oświaty zamierza starszym osobom za tę edukację płacić z podatkowych pieniędzy. To niewątpliwie dobra zmiana – bo kiedyś, w koszmarnych czasach pierwszej sanacji, taki jeden z drugim młody człowiek musiał za tę edukację zapłacić sam, często nawet również zdrowiem, bo wiadomo, że w takich przybytkach edukacyjnych bakcyle latały wokół jak chrabąszcze – no a teraz zapłaci podatnik, żeby tylko młodzież nie wypadła nam „z systemu”. Dopiero w tym kontekście lepiej rozumiemy sens piosenki Ireneusza Dudka „Och, Ziuta”, kiedy słuchamy: „kobiet dotąd nie znałem, nie wiedziałem, jak to robi się (…). Podniosłaś swój społeczny stan, a wszystko to przez jedną noc!”.
Ale nie tylko o taką perwersję chodzi. Oto wyjeżdżając na krótko do Ameryki, wyobraziłem sobie, że jestem dziennikarzem „Gazety Wyborczej” – nie żeby zaraz samym Adamem Michnikiem, ale, dajmy na to, Dominiką Wielowieyską, co to pochodzi ze świętej rodziny, czy Wojciechem Czuchnowskim, a w ostateczności nawet panem redaktorem Pawłem Wrońskim – i w takim właśnie charakterze mam opisać wrażenia z podróży w momencie, gdy cały świat trzęsie się z oburzenia na wiadomość, iż przez Warszawę przemaszerowało aż „60 tysięcy” złych nazistów, od czego Książę-Małżonek, czyli były minister Radosław Sikorski, aż wije się ze wstydu i z obawy przez wytykaniem palcami unika bywania w towarzystwie. Cóż zatem szkodzi, żebym i ja oddał się perwersji?
W samolocie odlatującym z Warszawy do Amsterdamu polscy „naziści” mieli jeszcze liczebną przewagę, więc opisałbym tylko, jak cudzoziemcy, pod troskliwą opieką wystraszonych stewardess, skupili się w ogonie samolotu, żeby tylko na skutek fizycznego zbliżenia z „nazistami” nie popaść w podejrzenie ani się nie strefić. Ale w Amsterdamie było już inaczej. Tam „naziści” znaleźli się w znikomej mniejszości i albo w ogóle opuścili lotnisko, udając się do swoich nazistowskich zajęć, albo – tak jak ja – rozproszyli się po rozmaitych zakątkach portu lotniczego w marszu do swoich samolotów.
