11 lat więzienia spędzi w więzieniu Wiktoria Ś., oskarżona o zabójstwo w 2015 r. koleżanki, 17-letniej Agaty z Wejherowa (Pomorskie) – zdecydował w czwartek Sąd Apelacyjny w Gdańsku. Wyrok jest prawomocny.
Sąd Apelacyjny podtrzymał tym samym wyrok sądu niższej instancji w tej sprawie.
W sierpniu 2017 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał Wiktorię Ś. (wówczas Wiktoria M. – po wyroku w I instancji sądowej kobieta wzięła ślub w areszcie i zmieniła nazwisko na Ś. – PAP) winną zabójstwa i skazał ją na 11 lat więzienia. Ponadto, zasądził od oskarżonej na rzecz matki Agaty 100 tys. zł zadośćuczynienia. Kobieta żądała od oskarżonej 250 tys. zł. Od wyroku odwołali się obrońca, prokuratura i oskarżyciel posiłkowy.
W uzasadnieniu czwartkowego wyroku sędzia Wiktor Gromiec powiedział, że sprawa ta, jeśli chodzi o ustalenie prawdy, była bardzo trudna.
„Postawa oskarżonej, jeszcze kiedy przesłuchiwana była w charakterze świadka oraz dawane jej alibi przez współoskarżoną Aleksandrę L. (za utrudnianie śledztwa skazana przez sąd niższej instancji na karę jednego roku więzienia w zawieszeniu na cztery lata – PAP), skierowało śledztwo na zupełnie błędne tropy. Przełom w śledztwie nastąpił w sytuacji zupełnie niecodziennej. Nastąpił w czasie, kiedy oskarżona przebywając w szpitalu (psychiatrycznym – PAP)) w rozmowach z przebywającymi tam trzema osobami zaczęła opisywać szczegółowo okoliczności zdarzenia. Z relacji tych trzech świadków wynikał aktywny udział oskarżonej w zarzucanym jej czynie tj. zadaniu nożem ciosu osobie pokrzywdzonej” – wyjaśnił sąd.
Sąd podkreślił, że kara 11 lat więzienia jest współmierna do wysokiego stopnia winy oskarżonej i szkodliwości społecznej przestępstwa.
„Co przy wymiarze kary jest najważniejsze? Okolicznościami obciążającymi jest to, że Wiktoria Ś. działała z zamiarem bezpośrednim, w sposób przemyślany, poprzedzone to zostało długim czasem przygotowań do tego czynu. Zmierzała doń konsekwentnie, planując wspólnie – co jest bardzo istotne w tej sprawie – z pokrzywdzoną jej śmierć. Na jej niekorzyść przemawia również motywacja – oskarżona była zafascynowana śmiercią, przemocą i zadawaniem bólu innym ludziom. A udział w śmierci – a wynika to wprost z opinii sądowo-psychiatrycznych, a przede wszystkim psychologicznych – był dla niej źródłem satysfakcji” – ocenił sąd.
Sąd zaznaczył, że „mimo praktycznie nieograniczonych możliwości udzielenia pomocy przyjaciółce, która przestała chcieć żyć”, oskarżona w żaden sposób jej nie pomogła, a wręcz aktywnie „włączyła się w zaplanowanie śmierci pokrzywdzonej”.
„W tej sprawie istotne są również okoliczności. A mianowicie to, że w tej sprawie, po szczegółowej analizie podjętej przez sąd I instancji brak jest podstaw do przyjęcia dwóch rzeczy. Po pierwsze tego, że śmierć pokrzywdzonej nastąpiła wbrew jej woli. I druga okoliczność: brak jest podstaw do przyjęcia, że nie doszłoby do zabójstwa, gdyby nie inicjatywa ze strony osoby pokrzywdzonej” – dodał Gromiec.
