Michael Shellenberger, amerykański aktywista ekologiczny i pisarz, przeprosił za ekoalarmizm. Stwierdził, że klimatycznej apokalipsy jednak nie będzie, a człowiek nie ma jednak aż takiego wpływu na zmiany klimatu jak twierdzą ekoterroryści.
Michael Shellenberger napisał książkę „Apocalypse Never: Why Environmental Alarmism Hurts Us All”. „Czuję się w obowiązku przeprosić za to, jak bardzo my, ekolodzy, wprowadziliśmy społeczeństwo w błąd” – przyznał.
Jak dodał, przed napisaniem książki chciał porozmawiać o zagrożeniach, jakie niesie ze sobą ekologiczny alarmizm, jednak wahał się to zrobić.
„Nic nie robiłem, gdy moi koledzy ekolodzy straszyli społeczeństwo” – podkreślił.
Teraz jednak uznał, że nie może dłużej milczeć, zwłaszcza że ekoszaleństwo ogarnia także klasę polityczną, czego przykładem jest m.in. kongresmenka Alexandra Ocasio-Cortez. Nowojorska Demokratka wieszczyła bowiem, że świat „skończy się za 12 lat, jeśli nie zajmiemy się zmianami klimatu”.
Co więcej, jeden z sondaży opinii publicznej pokazał, że połowa respondentów na całym świecie twierdzi, że „zmiany klimatu spowodują wyginięcie ludzkości”.
„W imieniu ekologów przepraszam za strach przed klimatem. Zmiany klimatu są prawdziwe, ale to nie koniec świata. To nie jest nawet nasz najważniejszy problem środowiskowy. Przeprosiny przekazuję w formie książki i mam nadzieję, że je zaakceptujecie” – napisał na Twitterze, zapowiadając swoją książkę.
W jednym z artykułów wstępnych do swoje książki Shellenberger podkreślił, że pewne „fakty są znane niewielu osobom”. Zaznaczył, że ludzie nie spowodują tzw. „szóstego masowego wymierania”.
Dodał również, że w przeciwieństwie do tego, co twierdzą niektórzy lasy deszczowe Amazonii nie są „płucami świata”, a zmiany klimatu nie mają wpływu na klęski żywiołowe.
Podkreślił, że od 2003 roku liczba pożarów na świecie zmniejszyła się o 25 proc. „Nagromadzenie paliwa drzewnego i więcej domów w pobliżu lasów, a nie zmiany klimatu, wyjaśniają, dlaczego w Australii i Kalifornii jest więcej niebezpieczniejszych pożarów” – podkreślił. Ponadto zaznaczył, że emisje dwutlenku węgla w bogatych krajach maleją – a nie rosną.
Polityczny alarmizm
Shellenberger zwrócił również uwagę, że alarmizm ma charakter polityczny. „Gdy uświadomisz sobie, jak bardzo nas wprowadzono w błąd – często robiły to osoby o wyraźnie niesmacznych lub niezdrowych motywacjach – trudno nie czuć się oszukanym” – ocenił.
„Mam nadzieję, że zgodzicie się, że być może nie jest to tak dziwne, jak się wydaje, iż działacz na rzecz środowiska, progresista i zarazem działacz na rzecz klimatu odczuwał potrzebę wypowiedzenia się przeciwko alarmizmowi” – skwitował. „Mam również nadzieję, że zaakceptujecie moje przeprosiny” – dodał.
Książka ta nie spodobała się jednak „ekologom”. Jej zapowiedź ukazała się na stronie „Forbesa”, jednak szybko ją zdjęto. W rozmowie z „The Guardian” ekspert ds. klimatu w MIT prof. Kerry Emanuel skrytykował publikację. Stwierdził ponadto, że „nikt nie ma prawa wypowiadać się w imieniu całego ruchu ekologicznego”.
Prawdziwe oblicze ekologizmu
W książce Shellenberger podkreślił bowiem, że alarmizm może być szkodliwy dla dzieci, ludzi wrażliwych i cierpiących na depresję.
Opierając się na dwudziestu latach badań i trzydziestu latach doświadczeń z ekoaktywizmem opisał zmiany klimatu, wylesienie, odpady z tworzyw sztucznych, wyginięcie gatunków, uprzemysłowienie. Poruszył także kwestię mięsa, energii jądrowej i odnawialnych źródeł energii.
Jak podkreślił, dogmatyzm Greenpeace pogorszył sytuację lasów, a kolonialne podejście do ochrony goryli w Kongo wywołało gwałtowną reakcję. W konsekwencji zabito 250 słoni.
W ostatnich trzech rozdziałach książki autor ujawnia informacje o finansowych, politycznych i ideologicznych motywacjach ekoorganizacji, które czerpią setki milionów dolarów z udziałów w paliwach kopalnych.
Źródła: cnsnews.com/waatsupwiththat.com/environmentalprogress.com
