Posłowie Konfederacji postulują nadanie imienia Romana Dmowskiego sali sejmowej, której patronuje obecnie Bronisław Geremek. „Nie będzie rugowania Romana Dmowskiego z przestrzeni publicznej” – oświadczył w poniedziałek poseł Robert Winnicki.
Na konferencji prasowej posłowie Konfederacji – Robert Winnicki oraz Krystian Kamiński – przedstawili postulat, by patronem sejmowej sali nr 14 w budynku G w miejsce Bronisława Geremka został Roman Dmowski.
W czwartek stołeczni radni przegłosowali uchwałę o przyjęciu petycji o zmianę nazwy ronda Dmowskiego na rondo Praw Kobiet. Petycja skierowana została do Rady Warszawy przez osobę prywatną. Przyjęcie petycji nie jest jednoznaczne ze zmianą nazwy ronda – oznacza tylko, że Rada Warszawy zajmie się tą kwestią.
– Platforma Obywatelska w Warszawie zdecydowała, by zamiast spraw fundamentalnych jak spór z UE czy sytuacja gospodarcza, zająć się wojną o pomniki; że będzie toczyć wojnę przeciwko jednemu z ojców polskiej niepodległości. My tej wojny nie rozpoczynaliśmy, jako Konfederacja czy ideowa prawica, ale my ją zakończymy, udowadniając, że nie będzie rugowania Romana Dmowskiego z przestrzeni publicznej – powiedział w poniedziałek Winnicki.
Zapowiedział, że przed i w trakcie nadchodzącego posiedzenia Sejmu Konfederacja będzie zbierać podpisy pod wnioskiem do marszałek Elżbiety Witek o zmianę patrona sali. Dodał, że liczy na wsparcie posłów PiS w tej inicjatywie. – Mamy wypowiedzi ministrów, premiera, szeregu postaci z obozu rządowego, które podkreślają, jak ważną postacią był Dmowski. Bierzemy to za dobrą monetę. Mamy nadzieję, że posłowie tej partii i wywodząca się z niej pani marszałek przychylą się do wniosku – zaznaczył.
– Jeśli można Romana Dmowskiego symbolicznie wyrzucić z nazwy ronda w Warszawie, to równie dobrze można osobę o wiele bardziej kontrowersyjną i dużo mniej znaczącą w historii Polski, jak Bronisław Geremek, zastąpić Romanem Dmowskim – ocenił.
Roman Dmowski urodził się w 1864 roku; główny ideolog polskiego nacjonalizmu, współzałożyciel, przywódca i główny twórca programu polskiego ruchu narodowego, autor „Myśli nowoczesnego Polaka”. Jeden z czołowych działaczy niepodległościowych, polityk, dyplomata, publicysta. Uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 r.; współtwórca niepodległej Polski. W 1923 roku przez półtora miesiąca pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych. Zmarł na początku 1939 roku.
Dyrektor Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i J. Paderewskiego prof. Jan Żaryn wystosował apel, by powstrzymać zmianę nazwy stołecznego Ronda Dmowskiego na Rondo Praw Kobiet. Jak podkreślił, Instytut ten powstał, by „chronić w pamięci zbiorowej Polaków dziedzictwo obozu narodowego i katolicyzmu społecznego, których przedstawiciele pozytywnie wpisali się w nasze dzieje XIX i XX wieku”.
„Jedną z tych postaci jest Roman Dmowski (1864-1939), członek Ligi Polskiej, organizator pierwszej po upadku Powstania Styczniowego manifestacji patriotycznej w Warszawie 3 maja 1891 r., twórca Ligi Narodowej, tajnej struktury trójzaborowej, wszechpolskiej i wszechstanowej, składającej się w początku XX wieku z blisko 700 osób, stanowiących elitę narodu polskiego, współtwórca i główny organizator polityki polskiej w latach Wielkiej Wojny (1914-1918), jako prezes Komitetu Narodowego Polskiego, którego działalność doprowadziła do powstania Polski Odrodzonej i zwycięstwa II Rzeczypospolitej w I wojnie światowej, delegat państwa polskiego podczas konferencji wersalskiej, który złożył swój podpis w imieniu Polski pod traktatem ustanawiającym porządek świata powojennego, wychowawca młodzieży narodowej, który dla dobra Polski i Polaków poświęcił całe swoje życie, nie dbając o zaszczyty i materialny zysk. I właśnie temu zasłużonemu Polakowi władze samorządowe miasta Warszawy chcą odebrać imię ronda znajdującego się w samym centrum stolicy” – przypomniał w apelu.
Profesor Bronisław Geremek urodził się w Warszawie w roku 1932. Był historykiem mediewistą. Działacz opozycji demokratycznej. W 1980 r. ekspert MKZ NSZZ „S” oraz Krajowej Komisji Porozumiewawczej i Komisji Krajowej NSZZ „S”; internowany w stanie wojennym; od 1983 r. doradca TKK NSZZ „S” i Lecha Wałęsy; w 1988 r. współorganizator Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie; uczestnik obrad Okrągłego Stołu; w czerwcu 1989 r. wybrany do Sejmu, objął funkcję przewodniczącego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego; przewodniczący Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej (1991-94), następnie do 1997 r. Unii Wolności; minister spraw zagranicznych w latach 1997-2000; deputowany do Parlamentu Europejskiego (2004-2008). W lipcu 2008 roku zginął w wypadku samochodowym.
Źródła: PAP/NCzas
