W wieku 83 lat zmarł Zenon Pigoń – opozycjonista z czasów PRL, pierwszy redaktor podziemnego „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”, działacz „Solidarności” i poseł w latach 1989 – 1991.
Zenon Pigoń urodził się w 1940 roku w Radziwiłłowie na dzisiejszej Ukrainie. Po wojnie związany był ze Śląskiem i Zagłębiem. W czasach PRL za swoją opozycyjną działalność był internowany, aresztowany i skazany na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata.
„22 grudnia 1981 r. internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, w styczniu 1982 r. aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, 18 lutego 1982 r. skazany na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata; 18 kwietnia 1982 r. w wyniku rewizji prokuratorskiej SN nakazał odwieszenie wykonania kary, IV-VI 1982 r. ukrywał się w Warszawie, w VI 1982 r. wykonywanie kary odroczono ze względu na stan zdrowia; zwolniony z pracy. IX 1982 – V 1983 r. redaktor nacz. podziemnego 'Głosu Śląsko-Dąbrowskiego’; 27 kwietnia 1983 r. zatrzymany w Częstochowie z nakł. 'GŚ-D’, przewieziony do AŚ KW MO w Katowicach, zwolniony po 48 godz.” – czytamy w notce dotyczącej Pigonia na stronie Instytutu Pamięci Narodowej.
Po upadku PRL-u Pigoń zaangażował się w politykę w wolnej Polsce. Był członkiem Partii Chrześcijańskich Demokratów i Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów. W latach 1989 – 1991 był posłem do polskiego Sejmu. Był odznaczony Orderem Odrodzenia Polski i Krzyż Wolności i Solidarności.
