O to jest: Zaczyna się na „d”, kończy się na „a” – i robi wokół siebie masę smrodu? Wiadomo: demokracja.
Wiadomo też, że D***kracja jest bardzo niesprawnym systemem zarządzania społeczeństwem. Uważa się to za zarzut. Jest to, moim zdaniem, nieporozumienie: niesprawność zarządzania jest główną, a technicznie właściwie jedyną, zaletą D***kracji! Wpisałem: „technicznie” – gdyż istnieje jeszcze pewna zaleta psychologiczna.
Gdy wszyscy głosują, to czują się jakoś odpowiedzialni za całość państwa. Co ma zresztą również i złe strony: ludzie zaczynają zanadto wiele uwagi «wywiązywać do państwa – a zbyt mało do wartości indywidualnych, rodzinnych, narodowych; proszę zauważyć, że w D***kracji trwają nieustannie dyskusje, jak najlepiej rządzić innymi – a znacznie rzadziej, jak upowszechniać wartości moralne; a przecież one decydują o przyszłości narodu!).
Otóż, jak powszechnie wiadomo, każdy jako-tako sprawny większy organizm wymaga jakiegoś systemu zarządzania. Pierwotniaki i organizmy, złożone z kilkudziesięciu lub kilkuset komórek, mogą żyć na zasadzie „jakoś się ułożymy”; organizmy większe wymagają systemu. Człowiek, na przykład, ma skomplikowany układ nerwowy, z mózgiem na czele – a oprócz tego jeszcze kilka układów wspomagających. Jednak w zasadzie wszystkie bodźce wędrują do mózgu, tam są segregowane, mózg podejmuje decyzje i rozsyła odpowiednie bodźce do organów wykonawczych. Wydawałoby się, że jest to system skrajnie scentralizowany. Otóż: nie!
Za sterowanie poszczególnymi organami odpowiedzialne są autonomiczne partie mózgu – i uczeni sporządzają nawet mapy, jaki kawałek mózgu zawiaduje którym palcem. W takim razie – można by spytać – dlaczego decyzje nie są podejmowane przez takie same komórki, ale umieszczone tuż przy palcu? Przecież reakcja byłaby wtedy szybsza?!
Wydaje się, że odpowiedzi są dwie: 1) komórki te są w czaszce bezpieczniejsze; będąc w palcu byłyby narażone na częste urazy – a komórki nerwowe w zasadzie nie regenerują się. 2) czasem decyzję trzeba uzgodnić; np. ruchy wszystkich palców muszą być skoordynowane; mielibyśmy więc opóźnienie, a nie przyspieszenie decyzji!
