Cztery dni później por. Bogdan Rychlicki uznał Romana Malinowskiego za winnego tego, że sporządził pismo zawierające fałszywe wiadomości, między innymi co do liczby osób internowanych, co mogło wywołać niepokój publiczny – i za to skazał go na jeden rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na trzy lata (AIPN By 51/35, sygn. akt SoW 62/82).
Józef Trawicki, dwudziestoletni mieszkaniec Koszalina, rozmawiał w Świdwinie w restauracji z kilkoma uczniami szkół średnich. Postawiono mu zarzut, że w czasie tej rozmowy rozpowszechniał nieprawdziwe informacje o pracy kopalń i stoczni, których robotnicy sabotują pracę i produkcja jest znikoma. Sąd POW w Bydgoszczy, w którego składzie był Bogdan Rychlicki, skazał Józefa Trawickiego na rok i sześć miesięcy pozbawienia wolności, a Sąd Najwyższy podwyższył ją do dwóch lat sześciu miesięcy (AIPN By 51/52).
W wyroku z 27 marca 1982 roku Bogdan Rychlicki skazał Reginę Nalaskowską z Białogardu na dwa lata pozbawienia wolności, Krzysztofa Szymkowicza na rok i osiem miesięcy pozbawienia wolności za rozpowszechnianie ulotek, natomiast Mariana Stoppę uniewinnił (AIPN By 388/282, AIPN By 51/68, sygn. akt Sow 115/82).
Nasz „bohater” 15 marca 1982 roku skazał Edmunda Bucha na rok i sześć miesięcy pozbawienia wolności za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości za pomocą ulotek. Sąd Najwyższy zawiesił karę i Edmund Buch mógł opuścić wiezienie (AIPN By 51/78, sygn. akt SoW 124/82).
